Een vrije dag

Het is zondag, dus ik kan een beetje uitslapen. Ik heb pas om 10:00 uur afgesproken, want we blijven wel actief natuurlijk. Ik ga wandelen op het strand.

Als m'n wekker dus half negen gaat, ben ik eigenlijk al wakker. Ik zie dat ik een berichtje binnen heb van WhatsApp. Da's vreemd, want ik had toch helemaal geen wifi op m'n kamer? Ik check en dan blijkt dat ik een topverbinding heb. Gauw de laptop erbij, OneNote synchrnoniseren, Weebly openen, kopiëren en plakken en dan kan ik maar liefst twee(!) blogs uploaden. Eindelijk! Ik ga er zo in op, dat ik later dan gepland aan het ontbijt zit. Gelukkig zijn de dames waarmee ik ga wandelen ook wat verlaat, dus ik hoef me uiteindelijk niet te haasten.

We gaan vanaf het restaurant naar het Zuiden. Daar is een ander gedeelte van het resort, dat ik nog niet gezien heb. Er is een restaurant, een zwembad (één van de drie) en een opgang naar het strand. Die nemen we, terwijl we de bewaker vriendelijk groeten: "Jambo".

Op het strand staan de verkopers al op ons te wachten. Eens kijken hoe we die kunnen afpoeieren. Dat blijkt niet zo moeilijk. Ze beginnen een vriendelijk praatje, maar zodra het over business gaat en ik zeg dat ik niet geïnteresseerd ben, haken ze redelijk snel af. In een enkel geval moet ik zeggen dat ik al souvenirs heb, maar meestal lukt het zonder die smoes.

Langs het strand - het is eb - liggen allerlei poelen. Bij eentje zie ik een knalrode zeester. Een local ziet dat ik ernaar kijk en pakt 'm uit het water. Hij legt 'm op z'n kop op het strand. Dat was niet de bedoeling. Hij heeft al snel door dat ik wil dat hij 'm teruglegt. Dan kan ik er foto's van maken. Verder gebeurt er weinig spannends tijdens deze wandeling. Uiteraard maak ik nog wat foto's, maar dat is het dan ook wel.

Als we terug zijn op het resort, nemen we nog een cappuccino bij het zwembad. Er is een sessie aquarobics aan de gang en de muziek staat kneiterhard (dat is dus héél hard). Ik load nog wat Instagramfoto's up, maar we trekken al gauw aan onze stutten. Ook omdat Lotte en ik de workshops van morgen nog willen voorbereiden. Ook dat gaat voorspoedig. We hebben leuke ideeën, vullen elkaar goed aan en komen tot een mooi programma.

Na deze sessie is het tijd om te relaxen. We hebben om 15:00 uur bij de bar afgesproken om naar een andere bar ten Noorden van ons resort te gaan: Kim4Love. Rond 15:15 uur vertrekken we. Ook hier zijn weer diverse verkopers, maar als ze ons als grote groep zien en horen dat we van T4T zijn, laten ze ons al snel met rust. Na ongeveer een kwartier lopen komen we aan bij een vergaan hotel met wat tentjes op het strand. Net achter de tentjes staat een podium, waar een band staat te spelen. Daarachter staat een paviljoen. Dat blijkt Kim4Love te zijn.

We zitten in eerste instantie aan een lange tafel en nemen allemaal wat te drinken. Er is ook een local bij, Jumaa met zijn dochter Sandra. Zij is net aan het wisselen, dus waarschijnlijk rond de zes jaar. Een schatje. Hoe kan het ook anders. Jan legt uit dat Jumaa allerlei dingen voor ons regelt. Vandaar dat hij er vandaag bij is. Ik heb een heel goed gesprek met Dick, maar op zeker moment is ook dat voorbij. Ik kan het geduld niet opbrengen om te blijven zitten en ga maar eens kijken naar de ruïnes van het hotel. Wat is daar nou gebeurd?

Ik zie het al gauw: er is brand geweest. De houten balustrades zijn zwart geblakerd. Alle ramen, als ze er al in zitten, zijn dof. Deuren zijn weg. Het zwembad gevuld met een laagje vies water. Daarin drijft een laagt plastic flessen. Ik ga maar eens wat urban fotografie doen, al ga ik de ruïne niet in. Er is nog een aapje dat me gezelschap komt houden en lieflijk voor me poseert, maar ik heb m'n telelens niet bij me. De foto lukt, maar het had mooier kunnen zijn. Dit is dus een goed moment om die telelens maar eens te halen en te gebruiken.

Ik test m'n telelens door van m'n collega's foto's te maken. Tegelijkertijd zijn er optredens bij het podium. Eerst van een stel kleine jongens, die à la Michael Jackson tijdens het wiegen met de heupen in hun kruis grijpen. Tja. Na deze jongens komt er een groep jongemannen, die een ijzeren paal op hun schouders dragen. Aan één kant zit een plateau. De paal wordt verticaal gezet en met drie touwen aan bomen vastgezet. Daarna doen ze er diverse acrobatische kunsten aan. Wat zou de arbo hiervan denken, denk ik nog.

Als deze optreden achter de rug zijn, is het tijd om weer terug te gaan. Ik loop met drie à vier anderen over het strand, als een verkoper bij me komt lopen. Hij blijft maar aan me plakken. Hij probeert e eerst wat te verkopen, maar ik heb natuurlijk al souvenirs. Dan zegt hij dat hij niet als een crimineel wil leven, maar wel moet eten. Vervolgens komt hij met het verhaal dat iedereen al weg is omdat ze vandaag business hadden en hij nog niets. Tenslotte zegt hij - clever - dat 100 shilling hem niet rijk zal maken en mij niet arm. Waar hij echter niet op heeft gerekend, is de collega die naast me loopt.

Ze begint mee te doen met het gesprek en doet net of ze m'n vrouw is. En het arme schaap is weliswaar de baas - big mama is the boss in Europe - ze krijgt niets meer van haar liefhebbende echtgenote. Zo gaat ze nog een tijdje door. Ze praat wel wat met de jongen mee, maar blijft aangeven dat we helaas niets van 'm kopen. Misschien dat hij zich daarom maar op mijn waterschoenen richt. Die vindt hij plotseling erg interessant. Hij waarschuwt me zelfs als ik er mee in de zoute zee loop. "Oh sir, don't do that. Very bad for your shoes. Better give them to me". Als hij door krijgt dat we echt niets van hem kopen of aan hem geven, druipt hij toch nog af. We zijn bij ons resort, voor we er erg in hebben.

Het is bijna etenstijd. M'n voeten zitten onder het zand en het lopen in het zand is me ook niet in de koude kleren gaan zitten. Ik kan me dus wederom opfrissen en omkleden, voordat ik naar het diner ga. Dat laat ik me goed smaken. Christine raadt me Naan met iets sambalachtigs aan. Dat lust ik graag. Dat ik er een paar uur later spijt van heb, weet ik dan nog niet

Na het eten drink ik nog een drankje aan de bar. Dan vind ik het toch wel bedtijd en begeef ik me naar mijn kamer. Het is ongeveer 22:45 uur als ik het licht uit doe