Op weg naar huis

Ik pit, totdat de wekker om 0:30 uur gaat. Vandaag gaan we naar huis. Na het opstaan en douchen pak ik de laatste spullen in. Nog één keer checken of ik niets vergeten ben en dan trek ik echt de deur achter me dicht. Op naar de lobby om m'n koffers af te geven. Ik zie dat de busjes er al staan en zet m'n koffers daar dan neer. Ook Steve is er, het opperhoofd der chauffeurs en excursies. Ik vraag z'n nummer, want wie weet kom ik nog eens terug zonder T4T. Dan is zo'n contact wel handig. Dan ga ik naar de eetzaal voor een ontbijt. Of een nachtelijk snack zo je wilt.
 
De reis vanaf het resort naar het vliegveld verloopt voorspoedig. We moeten weer over de pont en natuurlijk ligt die aan de overkant als we aankomen. 's Nachts vaart 'ie ook maar eens per uur, dus we moeten even wachten. Als de pont onze kant op komt, komt er een ambulance aan. Die moet net als wij naar de overkant. Dat zou wel eens gunstig kunnen zijn en inderdaad, als alle voertuigen en mensen op de pont staan, vertrekken we direct. We zijn dus iets eerder op het vliegveld dan gepland, maar dat vind ik alleen maar fijn.
 
Van de eerste vlucht krijg ik niet veel mee. Als de daling alweer is ingezet en ik nog slaapdronken rondkijk, zie ik dat de laatste kopjes en lege zakjes worden opgeruimd. Dat ontbijtje heb ik dus gemist. Maar ik heb wel lekker geslapen.
 
In Nairobi worden we vanuit de aankomsthal van Domestic Flights de verkeerde kant op gestuurd richting International Flights. Gelukkig weet Mia, die met ons meereist, de weg. We zijn ruim op tijd in Terminal 1. Veel is er echter niet te doen. De paar winkeltjes die er zijn verkopen ongeveer hetzelfde als wat we al hebben gekocht in ons winkelstraatje. De prijzen liggen hier echter hoger. Dat hebben we dus goed gedaan.
 
De tweede vlucht duurt wel erg lang. Vooral de eerste helft. Ik wissel slapen af met het kijken van de films " Mission Impossible: Rogue Nation" en "Never Lose Focus".  En natuurlijk het schrijven van m'n blogs. Dat scheelt me thuis dan weer tijd. Ik haal zo heel wat tijd in.
 
Op het vliegveld krijgen we onze koffers heel snel. Zahra appt me dat ze bij aankomst 3 zit en zichzelf getrakteerd heeft op thee met gebak. Als ik langs de douane ben en naar buiten kom, zie ik haar niet staan. Ik app net dat ik bij aankomst 1/2 ben, als ik haar hoor roepen. We sluiten af met een cappuccino en ook een gebakje voor mij. Het zit erop. Het einde van een zeer enerverende reis.